Вы не заўважылi? А ў 2010 годзе сталася адна вельмi цiкавая з’ява. Нарэшце пашыраыўся гурт «Дзьвух кубкаў»! Да Эрнста Хаппеля i Отмар Хiцвельда, нарэшце далучыўся Жозэ Маўрынiа.
Так, усе гэтыя трое, у розны час, выйгравалi кубкi еўрапейскiх чэмпiёнаў з дзьвума рознымi клюбамi. Апасля гэтага выпадка, рэйтынг партугала раптоўна павялiчыўся. На кожнам кутку мы чуем: мaўрынiа-маўрынiа-маўрынiа, вылiкi-вялiкi-вялiкi. На самой справе, давайце паставiм усе кропi, па-над усемi лiтарамi, i пабачым на колькi ён вялiк на самой справе? I вялiк ён наўвогуле?

У першыню мы заўуважылi Жозэ, канешне ў фiнале тады яшчэ Кубка ЎЕФА. Навад не ў фiнале, а пасля апошнега свiстка Любаша Мiхела, у тым матчы. Першая думка ў 95% людзей, глядзеушых тую трансляцыю была такая:
- Ну «Порту», дык «Порту». Вельме не благая каманда. Дэрлей, Дэку, Байя… А хто ўзначальвае? Ма-у-рынiя… Ага… Хучэ бы «Ювентус»-«Мiлан» на «Олд Трафард».
Так падумалi, i правiльна зрабiлi. Хто выйграе такiя спаборнiцтвы як Кубак ЎЕФА? Каманды другога эшалона, гранды Шатландыi, Турцый, той самай Партугалii, Галландыi, а так сама каманды другой рукi з ТОП-5.

Ну дык выось, у 2003м, мы атрымалi iнфармацыю, i ў той жа час аб ёй запамятавалi. Больш цiкавыя рэчы пачалi адбывцца ў наступным, 2004 годзе. Цуд ды i толькi, «Порту» бярэ Кубак Еўрапейскiх чымпиёнаў.

Феномен? Генiй? Хто ён? Чалавек якi з камандай другога сорту, за два гады робiць еўра-дуплет. Можа быць i так, калi б не 2004 год! Мы навад не будзем браць у галаву серыi двухмачавые, з агульным лiкам 5:5. I як можна адыгрывацца з 1:4 i iсцi далей. Прамовiм толькi адно, у фiнале «Порту» гуля з «Манака». Гэта не «Рэал» прайшоў да галоўнага матча сезона, не «Мiлан» i не «МЮ». Гэта бала каманда з французкага чэмпiяната. Да гэтуль адзiн раз за гiсторыю французкаму клюбу пашчасцiла ўзяць кубак. Адным словам, у фiнале сустрэлiся два андэрдога. Цiкавы факт, у тым годзе праводзiлася i ЕВРА, якое выйграла каманда Грэцыi… Вам не здаецца, што ў той год, навад зоркi благавалiлi тым хто слабее.

Апасля трэўмфу, яго клiчуць у «Чэлсi». Нават не так, тады гэта гучала па другому. Яго заве Абрамовiч. Гэта не проста змена клуба, гэта атрыманне пiнкода ад безлiмiтнай крыдыткi. Раману Аркадзьвеiчу хочацца гуляцца, i ён не шкадуе грошай, i просiць толькi адну цацку, да слова, тую што Жозэ выйграваў год таму.
Як кажуть у ЗША – БIНГО! Шанец даказаць усяму свету хто тут «спэшэлван». Але як гэта даказаць, калi ты такiм не з’яўляешся. На што больш-меньш быў здацен наш герой, гэта два чэмпiёнствы ў АПЛ.

Совой «Чэл…», выбачце, «Чэлсi» Рамана Арказьевiча ён навад не звазiў у фiнал, на розыгрыш той самай цацкi. А потым i ўвогiле, атрымау харчок ў спiну. Калi пасля адстаўкi, клюб узяў у свае рукi невядомый нi кому асiстэнт Авраам Грант, i спершага ж раза згуляў-такi ў тым самым фiнале. I амаль-амаль не прынёс тую самую цацку. I толькi дождж, не тыя шыпы i Тэрры памяшалi iзраiльскаму спецыялiсту акунуць у гразь Маўрынiю.
А што далей?
А нiчога. На некаторы час, Жозэ забыў аб футболе, а футбол забыў пра Жазэ. Толькi праз паўтара гады, яго заклiкаў «Iнтэр».

I куды заклiкаў? Ды на тую самую безлемiтную картку. Мала такго, туды дзе усё выпалена напалмам. Дзе няма канкурэнтаў, дзе толькi адна мэта – цацка!
Што адбылося ў першаш жа iталiйскiм паходзе дона Жазэ, мы усе памятаем. Выйшлi чорна-сiнiя стогнучы з усех дырак, i з другога места у группе. А потым, у першым жа раўндзе плей-офф, атрымалi па мягкiм месцы ад манкуниянцаў.
У другим годзе, наш трэнер выращыў плюнуць на чэмп, i зусярудзiць усю сваю ўвагу на Лiзе Еврапейскiх чэмпiёнаў. Набраў неблагую колькасць балаў да зiмы, «Iнтар» перастастаў гуляць у Серыi «А» увогiле. Але залiковыя балы набiралiся самi сабой. Гэта адбывалася, калi пры дапамозе больш вышэйшага класа над апанентам, калi каманде дапамагалi арбiтры, а калi самi сапернiкi клалiся пад клюб Маурынiа. Як напрыклад у перадапошняй гульнi з «Лацыа». Але ў другой палове чэмпiяната i гэтага мала было. «Iнтэр» увогуле перестау з’яуляцца на iталийсия газоны. Уся увага зусяроджвалася на евра палях. I такi, с нягодай на палову, Жозэ узяу гэты кубак, праз цэлых шэсць год.
Зрабiвшы хетт-трык, партугалец увайшоў, усёж, у гурт разам з Эрстам Хаппелем i Отмара Хiцфельда.

Але ж выкатовываць перамогi праз шэсць год, з клюбамi якiя набiтыя грошамi можа кожны мала-мальскi вядомы трэнер. А вось на прыклад, чваму за мест «Чэлсi» не ўзяць скажам «Эвертон»? Хача не, i «Рому» не трэба было браць, а «Iнтэр», з iм праз шэсць год узяць «цацку» i … пайсцi у «Вiльярэал» цi «Нюрберг» i паказаць з гэтымi суппер-мега клюбамi, хто сапраўдын «спэшалуан». Цi напрыклад чаму не зборная? Што Жазэ, слабо? Але ж не. Сказаць намнога лягчэй, чым зрабiць. I ў 2010 годзе, Маўр адбывае ў «Рэал».

Тое што будзе адбывацца ў мадрыдским клюбе, да футболу нi мае анеякй адносiны. Фларынцiна Перэс, ужо многа часу таму, дау зразумець, што дзеля яго заробак грошай, iдзе як на першым, так i на другiм, трэцiм i гэтак далей месцы. Вось i Маўрынию стаў гэткай прыманкай дзеля тэлеаўдыторыi. Чым больш тэлеглядачоў, тым больш голшай, расклад просты. Вынiк адзiн, у клюб будуць плыць «зоркi» набытая за мiльюны, i праданыя потым за мiлiярды. Яны будуць плыць са сваiм «зоркавым» характэрам, i так званымi закiдонамi. У такой каманде як «Рэал» цягаць пiянiна – гэта мувiтон. Тут асляпляюць глядачоў налакiроваванымi чубамi, i каштоўнымi камянямi, якiя блiщаць з гадiнiкаў, браслетаў i завушнiц.
I вось дзеля вас пытанне. Сможа наш герой, штосцi путнага дабiцца з гэтым клюбам? Акрамя набiцця кiшэнi Пераса грашыма, канешне.

© Ян Ювенаў.